 Bill Warfield & Hell's Kitchen Funk Orchestra (US)tiltle: Chesapeake music: Jazz release date: august 02, 2024 label: Planet Arts promotion: Lydia Liebman Promotions info artist: Bill Warfield © Rootsville 2024 |
|---|
Chesapeake Bay dient als de belangrijkste inspiratiebron voor het toepasselijk getitelde Chesapeake – het nieuwe album van Warfield en zijn keiharde Hell’s Kitchen Funk Orchestra. Voor zijn meest autobiografische werk tot nu toe doet Warfield beroep op collega-Baltimorean Gary Bartz, maar ook op speciale gasten Conrad Herwig, Lou Marini, Paul Shaffer en dirigent/pianist Eugene Albulescu om zijn Hell’s Kitchen Funk Orchestra te versterken.
De aanwezigheid van Bartz is diep voelbaar in Chesapeake, vooral in Tom Harrells ‘Terrestris’, het aangrijpende titelnummer van Cecilia Coleman en de suggestieve, kalmerende ballad ‘Nusia’s Poem’ van de altsaxofonist zelf, met toespelingen op Coltrane’s ‘Naima’. Bartz levert ook een afsluitende a capella-versie van het aangrijpende ‘Beneath the Stacks’-thema dat Chesapeake boekt.
Andere gasten op Chesapeake zijn onder meer de oude Mingus Big Band-trombonist Conrad Herwig, die met typische virtuositeit solo's speelt op 'Nusia's Poem' en Warfield's 'Light', en voormalig muzikaal leider, bandleider en 33 jaar lang sidekick van David Letterman, Paul Shaffer, die de fundamenteel Hammond B-3 orgelwerk. Dit is Shaffers derde optreden met het Hells Kitchen Funk Orchestra. “Ik krijg altijd een grote kick van het werken met Paul in de studio. Het is alsof je weer naar een klein kind kijkt. En je moet na al die jaren dat hij dat werk doet bewonderen hoe hij nog steeds van muziek maken houdt en er nog steeds enthousiast van wordt”, blikt Warfield terug.
Shaffers aanwezigheid is het duidelijkst voelbaar op het door orgels aangedreven crescendo van 'Currents', het subtiele kussen dat hij biedt onder de treurige mineur-standaard 'Baltimore Oriole' van Hoagy Carmichael (een deuntje dat beroemd wordt gecoverd door onder meer Sheila Jordan, Carmen McRae en Bob Dorough en hier gezongen door Jasia Ries), op Cecila Coleman's opzwepende, blues-getinte shuffle-swing nummer 'Messenger' en het funk-anthem van The Meters, 'Cissy Strut', met een krachtig blazersarrangement van Warfield dat doet denken aan Tower of Power.
Warfield, een alumni van het Mel Lewis Jazz Orchestra, integreert op bekwame wijze een motief uit Lee Morgan's 'Sidewinder' in de structuur van Harrells Latijns-Amerikaanse 'Terrestris' in zijn slimme arrangement, en voegt er vervolgens een citaat uit Sonny Rollins' 'Pent-Up House' in toe. ingewikkelde hoornlijnen aan het einde van het stuk.
Cecil McBee's "Wilpan's Walk" is een brander, benadrukt door gedurfde, gloeiende solo's van Marini, Warfield en Riekenberg. "Dat was mijn favoriete nummer toen ik op de universiteit zat", zei Warfield. Warfield’s ‘Light’, een soort funky montuno-extrapolatie op het traditionele gospeldeuntje ‘This Little Light of Mine’, bevat schitterende solo’s van trombonist Herwig, tenorist Dave Riekenberg en gitarist Bruce Arnold, die zich met vervormingsachtige woede erin graaft. Cecilia Colemans ‘Messenger’, met een vleugje branie die doet denken aan Neal Hefti’s ‘The Odd Couple’, bevat onstuitbare solo’s van Warfield, Bartz en gitarist Mark Chertkoff. En haar heldere titelnummer bevat haar eigen weelderige blazersarrangementen die een kussen vormen voor het zacht introspectieve nummer, terwijl ze de briljante solo van Bartz bevat.
tracks:
- Beneath the Stacks (Bill Warfield)
- Currents – (Bill Warfield)
- Terrestris (Tom Harrell)
- Cissy Strut (Zigaboo Modeliste)
- Messenger (Cecilia Coleman)
- Nusia’s Poem (Gary Bartz)
- Baltimore Oriole (Hoagy Carmichael)
- Wilpans (Cecil McBee)
- Chesapeake (Cecilia Coleman)
- Light (Bill Warfield)
- Beneath the Stacks (Bill Warfield)